Zondagavond zonder veel verwachtingen gaan kijken naar de laatste uitzending van deze zomer van het programma Zomergasten. Gast was Daan Roosegaarde. Who the fuck……nou ja, dat bleken de meeste mensen te denken. Dom, want deze Daan is een wereld bekend ontwerper, kunstenaar, techneut….gelukkig hecht hij zelf niet aan etiketten : “de kunstenaar van nu is half dominee, half entrepeneur” zegt hij zelf.
Ik vind het, door de jaren crisis die we nu al meegemaakt, doorgemaakt hebben, inmiddels behoorlijk moeilijk om mijn optimisme te behouden. De negatieve berichten blijven je om de oren vliegen, en ook de bodem van mijn eigen portemonnee begint aardig in zicht te raken. En het lijkt of de politiek, de banken, Nederland niets van de crisis leert. Iedereen gaat verder met waar hij al mee bezig was, en zorgt daarmee dat de crisis zich alleen maar meer verdiept. Nederland uit de top vijf van topeconomieën van de wereld gezakt, hoorde ik vanmorgen op de radio. Kijk ik om me heen, dan is er oppervlakkig gezien nog weinig van te merken, alles gaat door, de terrassen zitten vol met mensen die hun prosecco of limoncello drinken. Het weer is mooi, we genieten er met z’n allen van.
Maar onder die oppervlakkige waarneming is er een andere wereld: de wereld van de vrienden die werkloos worden, failliet gaan, in de bijstand komen, hun auto verliezen, uit hun huis gezet worden. Was dit eerder een wereld die je kende van cliënten, is het nu een wereld geworden van de kring mensen om je heen.
En dan was er Daan Roosegaarde op die zondagavond op de televisie. Een leuke jongen, welbespraakt, goodlooking. Maar wat hij te vertellen had en vooral ook liet zien was nog veel leuker. Hilarische documentaire uit 1999 over de mobiele telefoon, waarmee hij aantoonde dat de mens zich snel aanpast aan de technologie die geboden wordt. Maar ook allerlei beelden van jonge mensen die bezig zijn een nieuwe wereld te ontdekken, een nieuwe manier van samenwerken ontwikkelen, een frisse blik op de wereld die die wereld zal gaan beïnvloeden en veranderen.
“Delen is het nieuwe hebben” twitterde Daan. En dat is de wereld waarin ik ook verder wil leven, met enthousiaste mensen om me heen, die in wisselende verbanden met elkaar samenwerken, delen in kleinschalige projecten, de wereld , net als in mijn jeugd, willen verbeteren. Na die zondagavond was ik opeens weer optimistisch, en zag ik licht aan het eind van de crisis.
Dank je Daan, en andere jonge inspirerende enthousiaste mensen.
Mieke Vogelpoel
Hallo Mieke,
Wat een herkenbaar beeld schets je hier: onder de oppervlakte is er heel veel bezig. Ik merk het zelf ook om me heen en ik zelf heb de bodem van mijn portemonnee nu bereikt. De wereld waarin jij wilt leven – daar wil ik ook graag in leven 🙂 Dank je wel voor je tip om deze zomergasten te gaan kijken – gelukkig is er zaterdag nog een herhaling. Ik zit voor de buis!